Sarapis ukazany jest według przyjętego kanonu: bujne lok, broda, ubrany w chiton (tunika) w kształcie litery V i himation (okrycie wierzchnie) zarzucony na lewe ramię. Sarapis był synkretycznym bogiem grecko – egipskim łączącym cechy: Ozyrysa (egipski bóg zmarłych), Zeusa (grecki bóg nieba i ziemi, władca ludzi i bogów), Apisa (egipski bóg Nilu) i Dionizosa (grecki bóg płodności, wina, natury). Kult Serapisa powstał w IV – III wieku p.n.e. w Egipcie, rządzonym przez dynastię Ptolemeuszy, rozpowszechnił się w całej Grecji, początkowo głównym ośrodkiem kultu Serapisa była Aleksandria, ale największą popularność osiągnął w okresie rzymskim. Czczony był jako bóg-zbawca, uzdrowiciel, bóg płodności i świata pozagrobowego.