Bransoleta szklana
Zachowana długość: 24mm
Prawdopodobna średnica: 70mm
Prezentowany fragment szklanej bransolety wykonany jest z ciemnoniebieskiego, półprzeźroczystego szkła, nazywanego kobaltowym. Powierzchnia bransolety zdobiona jest nacięciami tworzącymi wzór w kształcie dwóch podłużnych rzędów niewielkich wypukłych guzków. Tego typu szklane wyroby wykonywano ręcznie, prawdopodobnie za pomocą tzw. rożna. Na rożen nabijano grudkę lepkiego szkła, przebijano i podgrzewano. Następnie wirowano rożnem tak, aby szkło przybrało kształt obręczy. Na końcu nacinano ornament.
Bransoletę odkryto w trakcie badań wykopaliskowych prowadzonych w 1970 roku w wiosce Cło koło Krakowa. Taka biżuteria to najstarsze ozdoby celtyckich kobiet zamieszkujących ten obszar od końca III do końca II wieku p.n.e. Często spotyka się takie wyroby na terenie Turyngii, Bawarii, Czech i Moraw. To z tych ostatnich zapewne sprowadzano je na nasze ziemie.
Do jej wykonania użyto półprzezroczystego szkła kobaltowego o ciemnoniebieskiej barwie. Wokół zewnętrznej strony bransolety biegną cztery wypukłe żeberka. Dwa środkowe ponacinano. W ten sposób powstały dwa rzędy niewielkich ozdobnych guzków.
Przypuszcza się, że tego typu przedmioty wytwarzane były w następujący sposób: na metalowy pręt nabijano grudkę lepkiego szkła i podgrzewano. Wirowy ruch powodował uformowanie bransolety. Na koniec nacinano szklaną, jeszcze miękką powierzchnię ostrym narzędziem, by stworzyć wzór.
Fragment bransolety został odkryty w 1970 roku w miejscowości Cło pod Krakowem. Jest on przykładem najstarszego tego typu ozdób używanych przez celtyckie kobiety, zamieszkujące ten rejon. Biżuterię wykonano prawdopodobnie na Morawach lub w Czechach.