W trakcie kampanii w 2014 r. zostały przeprowadzone badania w nawie południowej #16 (Fig. 1) i w pomieszczeniach przylegających bezpośrednio do nawy od strony zewnętrznej, południowej.
Po przeprowadzeniu prac sondażowych w pomieszczeniu #16 w nawie bocznej południowej odkryto zarys 10 warstw użytkowych. Na głębokości 1 m od górnej płaszczyzny (powierzchni) stylobatu dzielącego nawę boczną południową #16 od nawy głównej #13 została znaleziona podłoga wykonana z wapiennych płyt o wymiarach 100/105 x 37 cm, grubości 8 cm. i o powierzchni 8, 75 m2 . Na tym kamiennym płytowaniu w nawie bocznej południowej bazyliki przy aspersorium została odkryta ceglana konstrukcja ze sklepieniem kolebkowym (Fig.2).
Był to niewielki piec o wymiarach (dł. 175 cm, szer. 120 cm i wys. 80 cm) o czym świadczy kontekst archeologiczny w postaci dużej ilości popiołu, przepalonych warstw ziemi i fragmentów ceramiki znajdujących się w jego otoczeniu. Piec został zbudowany później niż kamienna podłoga, o czym świadczy przebita posadzka i wkop o gł. 1,5 m poniżej płytowania. Można przypuszczać z dużym prawdopodobieństwem iż jest to piec do wypieku chleba, choć początkowo przypuszczano iż jest to piec do wypalania wapna. W stylobacie oddzielającym nawę południową #16, od nawy głównej #13, w najniższej warstwie muru został odkryty cios kamienny z fragmentem barwnego malowidła (Fig. 3), które zostało transferowane i przeniesione do magazynu El-Fakharani’ego w Marei. Zapewne malowidło znajdujące się na ciosie kamiennym było częścią większej kompozycji i we wcześniejszym okresie używane do dekoracji domu bądź budowli publicznej. Czyli jest to powtórnie użyty element, który może być uznany za rodzaj spolium. Dalsze badania po zewnętrznej stronie muru południowego bazyliki pozwoliły odsłonić całą przestrzeń bocznego (południowego) wejścia #39 do kościoła (Fig.4). W jego najwyższej warstwie odnaleziono porozbijane marmurowe płyty, które zapewne były podłogą. Taki stan był widoczny na powierzchni całego wejścia. Na zewnątrz południowego wejścia od strony zachodniej w partiach przylegających pomieszczeń do właściwego muru kościoła został odnaleziony warsztat kościany (#7A) z 230 elementami półproduktów (Fig.5). We wspomnianym warsztacie wykonywano (produkowano) paciorki, szpile, guziki, apliki etc., które zapewne sprzedawano wiernym udającym się do kościoła. Na zewnątrz wejścia do kościoła znajdował się brukowany niewielki dziedziniec (#46). Obszar ten był wyłożony różnej wielkości blokami kamiennymi, Dziedziniec dochodził zapewne do ulicy biegnącej przed bazyliką na osi wschód zachód. Potwierdzeniem tej koncepcji jest odnalezienie ulicy pokrytej płytami kamiennymi po zewnętrznej stronie muru. Długość odkrytej ulicy wynosiła 15 m.
Jak się wydaje najbardziej interesującym odkryciem był system wodny znajdujący się bezpośrednio przy baptysterium, który odprowadzał wodę do głównego miejskiego kanału. Na tym obszarze prace były prowadzone w pomieszczeniach #41, #45A, #45B, #45C (Fig.6). Zostało również wyeksplorowane pomieszczenie #42 przylegające bezpośrednio do baptysterium. Nie jest wykluczone, że w niszy znajdującej się w jego wschodniej ścianie umieszczony był tron biskupa. Nisza na rzucie półkola miała śerdnice 175 cm. Obszar #42 był pierwotnie wyłożony mozaiką wykonaną w technice opus sectile do wykonania której użyto precyzyjnie wyciętych wzorów w najróżniejszych rodzajach marmuru. Przykładami mogą być misternie wycięte dłonie, w których palce zastygły w rozmaitych gestach (Fig. 7), które miały znaczenie symboliczne. W północnej ścianie pomieszczenia # 42 po prawej stronie od przejścia, znajdowały się dwie półokrągłe nisze. Jedna o wysokości 120 cm (bliższa przejścia) a druga miała wysokość 1,40 cm.
W trakcie kampanii przystąpiono także do badań w południowo-wschodniej części zabudowań za apsydą bazyliki. Prace te rozpoczęto w 2012 r i kontynuowano w 2014r. pod kierunkiem Pani D. Wielgosz-Rondolino.
Krzysztof Babraj, Anna Drzymuchowska
