Kolekcja starożytnych naczyń i tkanin peruwiańskich została stworzona przez krakowskiego inżyniera, Władysława Klugera (1849-1884), który przez kilka lat pracował dla rządu Peru (zaprojektował i wybudował m.in. drogę przez Andy z Peru do Boliwii czy kanał irygacyjny transportujący wodę ze wschodnich na zachodnie stoki Andów). Zgromadził wówczas imponującą kolekcję, składającą się z ponad 1000 obiektów archeologicznych i etnograficznych (naczyń, tkanin, mumii oraz wyrobów rzemiosła artystycznego ludów zamieszkujących wybrzeże Pacyfiku), którą darował Akademii Umiejętności w Krakowie. Do naszych czasów dotrwała jedynie niewielka część zbioru – 233 zabytki, głównie naczynia oraz tkaniny. Wśród nich ceramika kultury Moche (200 r. p.n.e.-600 r. n.e.) – dzbany w kształcie postaci ludzkich; naczynia kultur Chimu oraz Chancay (lata 1000-1476). Naczynia Chimu odciskano w formach w kształcie roślin, zwierząt, domów, bądź antropomorficznych. Twórcy ceramiki kultury Chancay malowali na swoich wyrobach najczęściej postacie ludzi.
W kolekcji Klugera ważne miejsce zajmują (pochodzące, tak jak mumie, z jego wykopalisk na nekropoli w Ancon) tkaniny z bawełny, wełny lamy lub alpaki, wykonywane zwykle na poziomym krośnie używanym w starożytnym Peru. Poza materiałami, wykonywano lalki oraz trójwymiarowe obiekty, takie jak np. domy, drzewa z bawełny połączonej z nitką roślinną.