Zausznica miedziana
Czas
Wczesna epoka brązu
2050-1900 p.n.e.
2050-1900 p.n.e.
Miejsce
Świniary Stare
gm. Łoniów, woj. świętokrzyskie
gm. Łoniów, woj. świętokrzyskie
Wymiary
Średnica: 24-25mm
Grubość drutu: 1-2mm
Szerokość taśmy: 10-12mm
Grubość drutu: 1-2mm
Szerokość taśmy: 10-12mm
Materiał
Miedź
Prezentowana zausznica ma kształt zwiniętego wierzbowego liścia. Wykonano ją z miedzianego drutu. Od połowy długości drut rozklepano na płasko i spiralnie skręcono. Zabytek ten odkryto w grobie na cmentarzysku ludności tzw. kultury mierzanowickiej. Był on darem złożonym pochowanej w grobie kobiecie, razem z czterema innymi zausznicami o podobnym kształcie. Zausznice ułożono obok siebie na głowie zmarłej. Można przypuszczać, że zdobiły przepaskę na jej czole. Na cmentarzysku w Świniarach Starych, gdzie przebadano kilkadziesiąt grobów, ozdoby takie odkryto tylko przy dwóch pochówkach. To rzadkie i cenne znalezisko. Zausznice te mogły należeć do przedstawicielek elit społecznych sprzed 3 tys. lat. Są przykładami najstarszej kobiecej biżuterii wykonanej z metalu w epoce brązu na terenie Małopolski.
Zausznica pochodzi z wczesnej epoki brązu, z przełomu trzeciego i drugiego tysiąclecia przed naszą erą. Wykonano ją ręcznie z miedzianego drutu w następujący sposób: wytopiono metal, uformowano drut o grubości dwóch milimetrów, którego fragment rozklepano. W miejscu tym powstała płaska taśma, szeroka na centymetr. Całość zwinięto w spiralny kształt. Utworzony przedmiot ma średnicę dwóch i pół centymetra.
Spiralna zausznica przypomina pierścień. Na jednym końcu jest cienka. Od połowy długości stopniowo rozszerza się. Miedź pokryła się zielono-szarą patyną.
Zausznice były elementem stroju kobiecego. Prawdopodobnie nawlekano je na opaskę noszoną na głowie. Ozdoby te umieszczano w okolicy skroni, za uszami – stąd ich nazwa.
Eksponat został odkryty w grobie w miejscowości Świniary Stare koło Sandomierza w 1960 roku. To rzadki i cenny przykład najstarszej kobiecej biżuterii wykonanej z metalu w epoce brązu na terenie Małopolski.
Spiralna zausznica przypomina pierścień. Na jednym końcu jest cienka. Od połowy długości stopniowo rozszerza się. Miedź pokryła się zielono-szarą patyną.
Zausznice były elementem stroju kobiecego. Prawdopodobnie nawlekano je na opaskę noszoną na głowie. Ozdoby te umieszczano w okolicy skroni, za uszami – stąd ich nazwa.
Eksponat został odkryty w grobie w miejscowości Świniary Stare koło Sandomierza w 1960 roku. To rzadki i cenny przykład najstarszej kobiecej biżuterii wykonanej z metalu w epoce brązu na terenie Małopolski.
Komentarze są niedostępne.