Toporek kamienny

Czas
Eneolit
3800-3500 p.n.e.
Miejsce
nieznane
Wymiary
Długość: 97mm
Szerokość: 44mm
Grubość: 36mm
Średnica otworu: 17mm
Materiał
Kamień

Prezentowany toporek kamienny został wykonany ręcznie. Ma opływowy kształt – ostrze jest lekko uszkodzone. Okrągły otwór został wywiercony, aby umocować narzędzie na drewnianym trzonku. Tępy obuch ma okrągły zarys i jest lekko wypukły. Cała powierzchnia została silnie wygładzona. Toporek wyróżniają doskonałe proporcje. Wymodelowano go i wyszlifowano z dużą dokładnością i ogromnym nakładem pracy.

Nie jest znane dokładne miejsce odkrycia, ani wykonania tego narzędzia. Jest ono związane z wytwórczością tzw. kultury pucharów lejkowatych, charakterystycznej dla Małopolski w okresie IV tysiąclecia p.n.e. Wyjątkowa jakość toporka, trudna do osiągniecia nawet dzisiaj, świadczy o tym, że nie używano go do prac codziennych. Był oznaką prestiżu i wysokiej pozycji jego właściciela w ówczesnej społeczności.

Toporek kamienny datuje się na okres pomiędzy 3800 a 3500 lat przed naszą erą. Wykonano go techniką ręcznego szlifowania i gładzenia. Jest długi na prawie dziesięć centymetrów, szeroki na cztery i pół. Jego grubość wynosi trzy centymetry i sześć milimetrów.
Toporek jest masywny i ciężki. Przypomina współczesny młotek. Zwęża się przy krawędzi z ostrzem. Jest ono lekko ukruszone. W kierunku obucha, czyli strony przeciwległej do ostrza - znacznie się poszerza. W najgrubszym miejscu toporka wywiercono otwór na drewniany trzonek. Za otworem toporek zwęża się. Obuch ma okrągły kształt. Jest lekko wypukły.
Opływowa forma narzędzia została bardzo starannie dopracowana. Powierzchnię wygładzono z zadziwiającą doskonałością. Nakład pracy włożony w jego wykonanie był ogromny.
Wyjątkowa jakość toporka świadczy o tym, że nie używano go do prac codziennych. Był znakiem wysokiej pozycji właściciela w ówczesnej społeczności.
Nie jest znane miejsce odkrycia, ani wykonania tego narzędzia. Archeolodzy sądzą, że toporek nie pochodzi z obszaru Małopolski.
Komentarze są niedostępne.