Skarb z Nowej Huty – Pleszowa

Skarb odkryto w 1961 r. podczas badań ratowniczych prowadzanych przez nowohucki oddział naszego Muzeum na wielokulturowym stanowisku Pleszów 49. Część depozytu znajdowała się w naczyniu glinianym w pobliżu skupiska ceramiki datowanego na X/XI i XI w.
Skarb zawiera: naczynie (datowane na X/XI-XIII w.), 129 fragmentów ozdób, monety i ich fragmenty ogółem: 341 tzw. „placków” lanego srebra i 8 kawałków ołowiu, a przede wszystkim, monety – 320 całych i 288 fragmentów. Wybito je w mennicach arabskich, duńskich, angielskich, niemieckich, polskich, czeskich, a pojedyncze w italskiej i węgierskiej. Najstarsze emisje w skarbie, to fragmenty dirhemów samanidzkich datowanych na przełom IX i X w., a najmłodsze Brzetysława I, które datują cały depozyt (emisje bite w latach 1037-1055; najprawdopodobniej można je łączyć z najazdem w 1038 r.).
Na szczególną uwagę zasługują monety pierwszych Piastów – 5 denarów przypisywanych Bolesławowi Chrobremu oraz denary Mieszka II w liczbie 1+1. Obecność monet polskich jest nietypowa dla depozytów z tego okresu z terenu Małopolski.