Szczegóły na powierzchni skarabeusza zaznaczone są rytymi liniami. Małymi nacięciami zaznaczona jest głowa, odnóża i pokrywy skrzydeł. Grzbiet oddzielony od bazy wyraźną linią rytą. Baza owalna, na niej w głębokim rycie widać postać uskrzydlonego bóstwa kananejskiego  stojącego na zwierzęciu. Wzdłuż osi mały otwór. Kananajeczycy była to grupa ludności, która w II-I tys. p.n.e. zamieszkiwała wschodnie wybrzeża Morza Śródziemnego, wyznawali politeizm (wielobóstwo).W starożytnym Egipcie skarabeusz (żuk) był utożsamiany z bogiem Chepri, stał się symbolem wędrówki słońca po niebie i symbolem odrodzenia. Skarabeusz w Egipcie ze względu na swoją moc był głównym elementem wyposażenia grobowego, a od czasów Średniego Państwa (przełom III i II tysiąclecia p.n.e.) był stosowany jako pieczęć królewska. Skarabeusze jako amulety stały się niezwykle popularne i były też elementem wymiany handlowej i znajduje się je we wszystkich krajach zwłaszcza basenu Morza Śródziemnego, z którymi Egipt utrzymywał kontakty.