Popiersie kobiety o nieproporcjonalnie dużej głowie umieszczone na profilowanej bazie. Strój jej stanowi przeźroczysta szata ozdobiona wieńcem z drobnych kwiatków. Nosi tzw. melonową fryzurę modną za czasów Faustyny Młodszej, żony Marka Aureliusza, złożoną z z falistych pasm ujętych z tyłu w płaski kok, przewiązany wstążeczką. Datowanie figurki potwierdzają typowe dla tego okresu łezkowate kolczyki, a także sposób wymodelowania dużych oczu z dużymi źrenicami umieszczonymi w górnej części gałki. Zwyczaj wkładania do grobów portretowych popiersi zmarłych był charakterystyczny dla zachodniej części imperium w okresie I-III wieku. Natomiast na terenie Egiptu znane są tylko trzy egzemplarze podobnych figurek.