Grzebień kościany
X-XIII w.
Opactwo OO. Benedyktynów
Szerokość: 47mm
Długość płytki: 62mm
Szerokość płytek: 12mm
Dwustronny grzebień wykonano z trzech warstw kości połączonych brązowymi nitami. Dwie płytki wzmacniają konstrukcję przedmiotu w jego środkowej części. Umieszczono na nich zdobienia w postaci kółek. Wywiercono je pomiędzy nitami. Na bocznych krawędziach obu płytek znajdują się regularne nacięcia, powstałe w trakcie wycinania zębów grzebienia. Prezentowany zabytek pochodzi z okresu wczesnego średniowiecza. Znaleziono go na terenie opactwa oo. Benedyktynów w krakowskim Tyńcu.
W okresie średniowiecza grzebień służył nie tylko damom i panom na grodzie i podgrodziu do uzyskania pięknego wyglądu. Używali go także m.in. duchowni przygotowując się do liturgii aby utrzymać odpowiednią higienę osobistą i czystość, alternatywą było zgolenie wszystkich włosów.
Grzebień ma kremowy odcień. Jego środkową część wzmocniono dwiema wąskimi prostokątnymi płytkami. Przyłożono je po obu stronach. Biegną przez całą długość grzebienia. Złączono je czterema nitami z brązu. Wokół nitów widoczne są zielonkawe przebarwienia. Pomiędzy nitami wyżłobione zostały trzy ozdobne kółeczka. Brzegi płytek mają nieregularne rowki. To wynik wycinania zębów grzebienia. Wykonano je na obu dłuższych krawędziach. Na jednej zęby są nieco grubsze i rzadsze. Niemal połowa się wyłamała. Na drugiej krawędzi zęby są cieńsze, rozdzielone bardzo wąskimi szczelinami. Brakuje kilku.
W okresie średniowiecza tego typu grzebieni używały nie tylko damy i panowie na dworze, lecz także duchowni. Mieli obowiązek zadbać o czystość i wygląd włosów przed rozpoczęciem nabożeństwa w kościele.
Grzebień został odkryty w 1996 roku w Opactwie Benedyktynów w Tyńcu.