Grot oszczepu i grot włóczni z żelaza
Czas
Okres wpływów rzymskich
Druga połowa II wieku po Chrystusie
Druga połowa II wieku po Chrystusie
Miejsce
Rejon Gór Świętokrzyskich
Wymiary grotu włóczni
Długość całkowita: 205mm
Długość tulei 57mm
Długość tulei 57mm
Wymiary grotu oszczepu
Długość całkowita: 330mm
Długość tulei 160mm
Długość tulei 160mm
Materiał
Żelazo
Oba prezentowane groty składają się z ostrza w kształcie podłużnego liścia i pustej tulei, która służyła do osadzenia grotu na drzewcu. Grot włóczni posiada dodatkowo podłużne wybrzuszenie w środkowej części, tzw. żeberko. Tuleje mają przekrój wieloboczny. Groty mocowano do drzewców za pomocą nitów. Grot włóczni ma zachowany nit, a grot oszczepu – otwór po nicie.
Prezentowane zabytki są pozostałością broni drzewcowej. W zależności od kształtu i wielkości grotu służyły w trakcie walki do miotania lub zadawania cięć lub pchnięć. Uszkodzenia obu ostrzy powstały w wyniku rytualnego gięcia dokonywanego w trakcie obrzędu pogrzebowego ludności kultury przeworskiej.
Groty oszczepu i włóczni pochodzą z drugiej połowy drugiego wieku naszej ery. Zostały wykute przez kowala z żelaznych sztab. Grot włóczni jest długi na dwadzieścia centymetrów, a oszczepu – na trzydzieści trzy.
Ostrza grotów mają migdałowaty kształt. Oznacza to, że w górnej części, od strony ostrego wierzchołka są węższe. Stopniowo się rozszerzają. W dolnej części przechodzą w tuleje o rurkowatym kształcie. Osadzano je na drzewcach. Do przymocowania służyły nity. W grocie włóczni zachował się jeden z nich. Powierzchnia i brzegi grotów pełne są nierówności i uszkodzeń. Żelazo pociemniało. Ma prawie czarny, matowy kolor.
Włóczniami i oszczepami tego typu można było miotać, zadawać pchnięcia lub cięcia. Obiekty znaleziono w grobie. Grot włóczni został celowo wygięty, a oszczepu - uszkodzony. Ludzie tworzący ówczesną kulturę wierzyli, że zmarły wojownik nadal potrzebuje broni. Jednak przedmioty wkładane do grobu muszą umrzeć, podobnie, jak ich właściciel. Dlatego je niszczono.
Groty zostały odkryte w miejscowości Chmielów. To rejon Gór Świętokrzyskich. Znajdowały się tu ośrodki hutnictwa żelaza.
Ostrza grotów mają migdałowaty kształt. Oznacza to, że w górnej części, od strony ostrego wierzchołka są węższe. Stopniowo się rozszerzają. W dolnej części przechodzą w tuleje o rurkowatym kształcie. Osadzano je na drzewcach. Do przymocowania służyły nity. W grocie włóczni zachował się jeden z nich. Powierzchnia i brzegi grotów pełne są nierówności i uszkodzeń. Żelazo pociemniało. Ma prawie czarny, matowy kolor.
Włóczniami i oszczepami tego typu można było miotać, zadawać pchnięcia lub cięcia. Obiekty znaleziono w grobie. Grot włóczni został celowo wygięty, a oszczepu - uszkodzony. Ludzie tworzący ówczesną kulturę wierzyli, że zmarły wojownik nadal potrzebuje broni. Jednak przedmioty wkładane do grobu muszą umrzeć, podobnie, jak ich właściciel. Dlatego je niszczono.
Groty zostały odkryte w miejscowości Chmielów. To rejon Gór Świętokrzyskich. Znajdowały się tu ośrodki hutnictwa żelaza.
Komentarze są niedostępne.