Twórcy posągu to Połowcy, koczowniczy lud przybyły w XI w. znad górnego Irtyszu na stepy dzisiejszych Ukrainy i Rosji.

Kamienna stela przedstawia stojącą kobietę naturalnej wielkości, lecz nieproporcjonalnej budowy. Ubrana jest w kaftan sięgający kolan i wysoki kapelusz, z tyłu głowy ma „rogi” (ozdoby z pilśniowych wałków obszytych tkaniną), w uszach kolczyki, na szyi naszyjnik w postaci ozdobnego pręta, u pasa sakiewkę, a w złączonych na brzuchu dłoniach trzyma naczynie. Detale jej twarzy z nieznanej przyczyny zostały skute.

Statua stadnicka pochodzi z ok. XII/XIII w.