Kolekcja egiptologiczna Muzeum Archeologicznego w Krakowie

Na kolekcję zabytków starożytnego Egiptu, zgromadzoną w Muzeum Archeologicznym w Krakowie, składają się obiekty pochodzące z różnych źródeł. Najstarszym z sarkofagów, i zarazem jednym z pierwszych zabytków egiptologicznych w Krakowie, jest obiekt z XXI dynastii, należący do małżonki kapłana Amona z Karnaku, imieniem Nesy-Chonsu. W 1907 roku przybyły do Muzeum sarkofagi z wykopalisk prowadzonych przez pierwszego polskiego egiptologa, krakowianina Tadeusza Smoleńskiego, w El-Gamhud w Środkowym Egipcie.
Część kolekcji pochodzi ze wspólnych wykopalisk zorganizowanych w latach 1910-1914, w Dolnej Nubii i Tura na wschód od Kairu, przez krakowską i wiedeńską Akademię Nauk, pod kierunkiem Hermanna Junkera.

Trzeci i największy zbiór, to spuścizna po „muzeum w plecaku”, powstałym w czasie II wojny światowej, przy Armii Polskiej na Bliskim Wschodzie Muzeum (Muzeum Polowe), którego twórcą był Jarosław Sagan. Po wojnie kolekcja została przekazana do Polskiej Akademii Umiejętności i w końcu 1948 roku trafiła do krakowskiego Muzeum Archeologicznego PAU. Jest zróżnicowana chronologicznie, zawiera obiekty codziennego użytku i sztuki starożytnych mieszkańców kraju nad Nilem. Najstarszy zabytek to wapienny posążek siedzącego mężczyzny z V dynastii (ok. 2500-2320 lat przed Chr.), zaś do najmłodszych należą fragmenty koptyjskich tunik oraz rzeźby z tego okresu (III-VIII w. po Chr.).
W skład zbioru wchodzą np., należące do rzadkości, mumie zbożowe.