Skarb Wiślan
grzywny siekieropodobne z ul Kanoniczej 13 w Krakowie
Żelazne grzywny siekieropodobne (zwane też płacidłami lub przedmiotami siekierowatymi) to specyficzne zabytki wczesnośredniowieczne, których funkcja nie została dotychczas jednoznacznie określona (np.: pieniądz zastępczy, półsurowiec żelazny przygotowany do transportu).
Tzw. „skarb Wiślan” odkryto w 1979 r. na posesji ul. Kanonicza 13. Skarb ten liczył 4212 grzywien o łącznej wadze ok. 3630 kg.
Żelazne grzywny pojawiają się w zespołach archeologicznych datowanych na okres pomiędzy schyłkiem VIII lub początkiem IX w. a połową X w. Ten największy, znany skarb grzywien został ukryty w 2 poł. IX w. (datowanie archeologiczne potwierdzone badaniami radiowęglowymi).
Na terenie Małopolski wcześniej znane z kilku niewielkich skarbów i znalezisk pojedynczych. Na Słowacji i Morawach odkryto łącznie ok. 3 tys. zabytków, z największą koncentracją w centrach osadniczych Państwa Wielkomorawskiego.
