Naczynie kamienne o cylindrycznym kształcie z wywinietym, plaskim brzegiem, o gładkiej powierzchni. Grube ścianki naczynia chroniły tłuste substancje przed rozkładem. Naczynia tego typu produkowane w starożytnym Egipcie były często naśladownictwem glinianych lub metalowych form używanych w życiu codziennym, a następnie wkładanych do grobu gdzie miały zapewnić zmarłemu pożywienie i picie w życiu wiecznym.

Naczynie to jest częścią zespołu kamiennych, alabastrowych naczyń odkrytych  przez Hermanna Junkera w Giza w jednej z mastab (rodzaj grobowca) z okresu IV dynastii. Znaleziono 80 sztuk zminiaturyzowanych naczyń różnych kształtów, przeznaczonych na oliwę, piwo, wino oraz jedzenie. Symbolizowały one ofiary składane zmarłemu. Wiele z nich występuje na listach umieszczanych zwykle na ścianach grobowców. Znaczną rolę wśród nich odgrywały małe pojemniki na wonności i różnego rodzaju maści używane w życiu codziennym oraz w rytuałach grobowych i świątynnych.