Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
„Kokotów, stanowisko 19, gm. Wieliczka. Od wczesnej epoki brązu po schyłek okresu rzymskiego” – opracowanie materiałów, w tym pracowni solowarskich z początków epoki brązu. Projekt jest finansowany przez Narodowy Instytut Dziedzictwa i zostanie zakończony w 2017 r. publikacją książkową.
Publikacja:
„Kokotów, stanowisko 19, gm. Wieliczka. Od wczesnej epoki brązu po schyłek okresu rzymskiego”
Program realizowany jest w Muzeum Archeologicznym w Krakowie w 2017 roku, w ramach grantu wydawniczego Narodowego Instytutu Dziedzictwa (program: Dziedzictwo kulturowe priorytet Ochrona zabytków archeologicznych; nr umowy NID-BRPS/4554/611/17/KAP. Kierownikiem projektu jest dr Andrzej Matoga.
Stanowisko 19 w Kokotowie, gm. Wieliczka usytuowane jest w północnej części wsi, przy dość wysokiej skarpie ograniczającej od południa dolinę Wisły. Wzdłuż owej skarpy zaplanowano budowę odcinka autostrady A-4, przy czym przed rozpoczęciem budowy wykonano na zagrożonym terenie archeologiczne badania sondażowe, a następnie – w latach 2005-2007 – badania szerokoprzestrzenne, rozpoznając pas terenu o powierzchni nieco ponad 2 ha i eksplorując 310 obiektów archeologicznych, w tym 253 groby kultury łużyckiej głównie z późnej fazy wczesnej epoki żelaza (VII-V w. p.n.e.). Stały się one przedmiotem monografii, która ukazała się drukiem w 2015 r. jako kolejny tom serii wydawniczej „Via Archaeologica” (z Muzeum Archeologicznym w Krakowie jako wydawcą, wspartym finansowo przez Narodowy Instytut Dziedzictwa). Celem obecnego zadania jest pełna publikacja odkryć na stanowisku, pochodzących z okresu obejmującego ok. 2500 lat pradziejów, poczynając od wczesnej epoki brązu, a na schyłku okresu wpływów rzymskich kończąc. W pierwszej kolejności zostaną przedstawione elementy osadnictwa kultury mierzanowickiej (wczesny okres epoki brązu), w tym kilka obiektów mieszkalnych i pracownia krzemieniarska, w której wystąpiły też unikatowe w tej części naszych ziem paciorki z fajansu. Kolejny odcinek chronologiczny reprezentują obiekty kultury trzcinieckiej (starszy okres epoki brązu), w tym 3 wyjątkowo rozległe, związane z warzelnictwem soli. Ważnym elementem opracowania będzie prezentacja kompleksu obiektów kultury łużyckiej z wczesnej epoki żelaza, tworzących zgrupowanie w zachodniej części przebadanego terenu. W jego skład wchodzą zarówno jamy i skupiska zabytków wyznaczające północny zasięg osady wspomnianej kultury, jak też obiekty w formie pochówków symbolicznych (z inwentarzem mieszanym – „późnołużycko-pomorskim”) lub o cechach wskazujących na inne praktyki obrzędowe. Opracowanie zakończy artykuł poświęcony prezentacji i omówieniu materiałów z okresu późnolateńskiego (grupa tyniecka) oraz z młodszego i późnego okresu wpływów rzymskich (kultura przeworska).
Badania terenowe oraz inwestorskie opracowanie ich wyników wykonane zostały z ramienia Krakowskiego Zespołu do Badań Autostrad Sp. Jawna (Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Muzeum Archeologiczne w Krakowie i Uniwersytet Jagielloński), pod kierunkiem dr. Andrzeja Matogi. Finansowała je Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad w Warszawie.
Autorzy i osoby uczestniczące w projekcie:
- dr Andrzej Matoga (kierownik projektu) – autor i współautor opracowań dotyczących kultur mierzanowickiej, trzcinieckiej i łużyckiej
- dr hab. Jacek Górski – współautor opracowań dotyczących kultur mierzanowickiej i trzcinieckiej
- mgr Barbara Drobniewicz – autorka opracowania wyrobów krzemiennych pochodzących a obiektów kultury mierzanowickiej
- dr Michał Grygiel – współautor opracowania poświęconego materiałom grupy tynieckiej i kultury przeworskiej
- mgr Monika Kocot – współautorka opracowania poświęconego materiałom grupy tynieckiej i kultury przeworskiej
- mgr Mikołaj Orzechowski, mgr Marta Orzechowska – opracowanie graficzne ilustracyjnej części publikacji
