Grzywna siekieropodobna z żelaza

Grzywna siekieropodobna z żelaza

Czas
Wczesne średniowiecze
druga połowa IX wieku
Miejsce
Kraków
ul. Kanoniczna 13
Wymiary
Długość: 270-410mm
Szerokość: 40-70mm
Waga
Przed konserwacją: 0.35-1.75kg
Po konserwacji: 0.27-1.5kg
Materiał
Wysokofosforowe żelazo

Grzywny, zwane także płacidłami, to wąskie, podłużne żelazne sztabki. Na jednym końcu mają ostrze, a na drugim – niewielki otwór. Większość grzywien odkuwano z jednego kawałka metalu. W takiej formie były łatwe w transportowaniu i przechowywaniu tego surowca. Korzystali z nich kowale pracujący z dala od złóż i ośrodków hutniczych. Grzywny były bardzo cenne. W wielu transakcjach mogły być wykorzystywane jako środek płatniczy.

Prezentowana grzywna stanowi część skarbu odkrytego w piwnicach krakowskiej kamienicy w 1979 roku. W skład skarbu wchodziło ponad cztery tysiące płacideł o wadze przekraczającej trzy i pół tony. We wczesnym średniowieczu skarb ten miał wartość odpowiadającą kilku kilogramom złota.

Żelazna grzywna powstała w 2 połowie IX wieku. To sztabka wykonana techniką kucia i zgrzewania. Ma długość około 30 centymetrów. W najszerszym miejscu ma siedem centymetrów, a w najwęższym - cztery.
Grzywna jest długa i wąska. Jej powierzchnia ma wiele nierówności, brzegi są wyszczerbione. Z jednej strony jest węższa i grubsza. Z drugiej – cieńsza i szersza. Szerszy kraniec jest ostry. Na grubszym uformowano otwór. Kształtem grzywna przypomina siekierę. Dlatego archeolodzy nadali jej nazwę siekieropodobna.
Grzywny miały ogromną wartość. Płacono nimi za inne towary, dlatego nazywano je płacidłami. Kowale przekuwali je na narzędzia.
Grzywna to część skarbu odkrytego w 1979 roku w piwnicach kamienicy przy ulicy Kanoniczej 13 w Krakowie. Znaleziono tu ponad cztery tysiące płacideł. Ważą ponad trzy i pół tony. Była to równowartość kilku kilogramów złota lub stada 300 sztuk bydła. W skarbie połączono je w pęki po kilka sztuk. Służył do tego sznurek przewleczony przez otwory.
Komentarze są niedostępne.