Sarapis ubrany jest w długi himation (wierzchnia szata, płaszcz), ułożony u dołu w ukośne fałdy. Na jego piersi widnieje, zawieszony na szyi i sięgający nasady ud, wieniec z kwiatów wypełniony sześcioma girlandami. Twarz o schematycznie zaznaczonych rysach okalają długie kręcone włosy, z pięcioma kosmykami nad czołem. Gęsta broda przedzielona pośrodku zaczesana jest na boki. Głowę wieńczy kalathos (greckie nakrycie głowy na posągach), ozdobiony ornamentem roślinnym. Typ stojącego Sarapisa (połączenie kilku bóstw greckich i egipskich), znany jest głównie z zabytków glinianych, a więc figurek i lampek. Tego typu lampki datowane są na II i III w. Tran Tan Tinh sądzi, że istniała taka forma posągu kultowego Sarapisa, opierając się na wizerunkach boga ustawionych na postumencie. Brak takich wyobrażeń z Aleksandrii sugeruje pochodzenie posągu z prowincjonalnego ośrodka, być może Fajum.