170 lat (pra)historii

Muzeum Archeologiczne w Krakowie powstało w 1850 r. jako Muzeum Starożytności Krajowych. Akt założycielski nosi datę 18 lutego. Założyła je grupa osób z Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, skupiona w Oddziale Sztuk i Archeologii. Wśród Ojców-Założycieli należy wymienić cztery nazwiska: Karol Kremer, Józef Muczkowski, Wincenty Pol i Teofil Żebrawski. Zgodnie z intencją Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, w ramach którego początkowo działało muzeum, miało być ono skarbnicą pamiątek narodowych. W ówczesnych warunkach, przy braku niepodległości, istotny był patriotyczny i polityczny aspekt kolekcjonowania zabytków ważnych dla historii narodu.

Muzeum Archeologiczne w Krakowie jest nie tylko najstarszą tego typu placówką specjalistyczną w Polsce, ale i jedną z największych w naszej części Europy. Niegdyś Muzeum było przeznaczone prawie wyłącznie dla specjalistów. W okresie międzywojennym było otwarte dla publiczności jedynie przez dwie piątkowe godziny. Dzisiejsze Muzeum w niczym nie przypomina dawnej instytucji. Naszą misją jest pośredniczenie między dawnymi społecznościami, a współczesnym człowiekiem. Służą jej realizowane projekty. Prowadzimy wykopaliska w Egipcie i w naszym regionie, m.in. w jaskini Ciemnej w Ojcowie. Realizujemy projekty naukowe, których efektem są kolejne pozycje książkowe. Organizujemy ciekawe wystawy – ostatnia „Pompeje. Życie i śmierć w cieniu Wezuwiusza”, z oryginalnymi zabytkami, stała się ważnym wydarzeniem w bogatym życiu kulturalnym Krakowa. Unikatowe projekty, np. „Archeologiczny Atlas Małopolski”, pozwolą już niedługo zapoznać się z bogatym dziedzictwem prahistorycznym regionu na ekranie smartfona. Bogaty jest program edukacyjny, dla dzieci, rodzin i seniorów.

Ale muzeum to coś więcej niż depozytariusz prahistorycznego dziedzictwa człowieka i świadek działalności wielu pokoleń archeologów i pasjonatów. To przede wszystkim miejsce opowiadania ciekawych historii z bardzo odległych czasów.

Komentarze są niedostępne.